Om zaken te doen met een bedrijf, wordt een kredietscore veel gebruikt als indicator voor het betaalrisico. Deze score geeft aan wat de kans is dat het bedrijf waarmee je samenwerkt het komende jaar failliet zou gaat. In dit artikel vind je antwoord op de zes meest courante vragen over kredietscores.
.png){kind=small}
Van tijd tot tijd worden de woorden ‘kredietscore’ en ‘kredietrating’ door elkaar gebruikt. Het verschil bestaat uit het volgende:
Een kredietscore wordt meestal uitgedrukt als een getal tussen 0 en 100. Het is een uitdrukking van kredietwaardigheid. Deze wordt gebruikt voor ondernemingen of individuen. Hoe hoger deze score, hoe kredietwaardiger het bedrijf is. De kredietscore is bedoeld om een oordeel te kunnen maken over de kans dat iemand een factuur zal kunnen betalen. In feite is het de vertaling van de kans op wanbetaling.
De kredietwaardigheid van een onderneming of overheid langs de andere kant wordt weergegeven door de kredietrating. Dit wordt vaak voorgesteld met een lettercombinatie (zoals AAA of B).
Voor bedrijven wordt de kredietscore opgesteld door derde partijen die onafhankelijk te werk gaan, denk hierbij aan kredietbeoordelingsbureaus. Deze bureaus verzamelen informatie in over bedrijven uit meerdere, vaak tientallen, bronnen. Denk hierbij aan betalingservaringen van andere klanten, jaarcijfers en -verslagen of data van bij de Kamer van Koophandel. Verder bestaan er ook nog kredietverzekeraars (underwriters) die manueel kerncijfers analyseren en beoordelen. Opnieuw, de kredietscore heeft tot doel om een waardeoordeel te kunnen vellen over de waarschijnlijkheid dat een bedrijf of klant een wanbetaler is, of zal zijn.
Dit verschilt van bureau tot bureau. Alles start met het inzamelen van data van gebruikers en onderneming. Deze worden dan opgeslagen in een database. Zonder het te gecompliceerd te maken, wordt dan een statistische analyse gemaakt met het gebruik van regressiemodellen. Deze modellen maken het mogelijk om vast te stellen welke ondernemingen binnen het jaar financiële risico’s lopen. Op deze manier kan men kijken welke bedrijven al dan niet kredietwaardig zijn.
De uitkomst van deze analyse is een percentage. Deze kan je lezen op een schaal van 1 tot 100 als de kans op wanbetaling. Wanneer het percentage bekend is, volgt een verdere categorisatie in risicoklassen, gaande van A tot E.Zo is een bedrijf uit risicoklasse A meer betrouwbaar dan een uit risicoklasse D. Dit is veelzeggend want een risicoklasse D betekent al gauw dat een onderneming tientallen keren meer kans maakt om failliet te gaan.
Het zou een misvatting zijn te denken dat enkel jaarcijfers relevant zijn voor een kredietscore. Zo wordt er ook gebruik gemaakt van gebruikersgegevens om ‘signalen’ te detecteren. Denk bijvoorbeeld aan het betalingsgedrag of hoe vaak een zoekopdracht wordt uitgevoerd voor een bedrijf in het BKR-register, of andere databases. Een hoger zoekvolume is dan een ‘signaal’ dat het bedrijf door een moeilijkere of betere periode gaat.
Als bedrijf heb je het recht om je kredietrapport in te kijken. Let wel, als individueel persoon heb je dit recht sowieso als een gevolg van het Europees Dataverdrag (GDPR).
Wanneer je ziet dat een onderneming een kredietscore lager of gelijk aan 36 krijgt, dan mag je ervanuit gaan dat dit bedrijf zelfs geen kans maakt op krediet van korte termijn. Is de score hoger? Dan kan een financier makkelijker overgaan tot het verstrekken van een zakelijke lening. Deze score is verder ook belangrijk om de kredietlimiet – hoeveel je kan lenen – te berekenen. Opgelet! Een lagere kredietscore kan betekenen dat een onderneming andere voorwaarden stelt voor jouw bedrijf dan voor anderen.
Een gouden regel blijft altijd: Hoe langer je onderneming bestaat, hoe betrouwbaarder je wordt geacht.
%20(1).svg)
